Przedsiębiorcy zbierający zużyty sprzęt elektroniczny oraz prowadzący działalność w zakresie recyklingu nie zaliczą do kosztów podatkowych dodatkowej opłaty produktowej

Od początku 2008 r. wśród wydatków nieuznawanych za koszty podatkowe – wymienianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych (ustawa o PIT) oraz w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych (ustawa o CIT) – pojawiła się kolejna kategoria. Jest to dodatkowa opłata produktowa, o której mowa w ustawie o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (art. 23 ust. 1 pkt 16c ustawy o PIT oraz art. 16 ust. 1 pkt 19c ustawy o CIT). Opłata ta – w wysokości 50 proc. kwoty należnej opłaty produktowej – nakładana jest przez głównego inspektora ochrony środowiska, gdy przedsiębiorcy wprowadzający sprzęt i organizacje odzysku sprzętu nie wykonają określonych obowiązków (nie osiągną określonego poziomu masy zużytego sprzętu i nie wpłacą opłaty produktowej). Firmy, które będą musiały zapłacić dodatkową opłatę produktową, nie zaliczą jej wartości do kosztów podatkowych.

Podobne rozwiązania już funkcjonują w ustawach podatkowych. Dotyczą one dodatkowej opłaty produktowej za brak sieci zbierania pojazdów, o której mowa w ustawie o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (art. 16 ust. 1 pkt 19b ustawy o CIT i art. 23 ust. 1 pkt 16b ustawy o PIT) oraz dodatkowej opłaty, o której mowa w ustawie o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami (art. 16 ust. 1 pkt 19a ustawy o CIT i art. 23 ust. 1 pkt 16a ustawy o PIT). Opłaty te nie zwiększą w żadnym razie kosztów podatkowych. Potwierdziło to Ministerstwo Finansów w piśmie z 12 sierpnia 2002 r. (PB3/PP1-545-MD-8214-55/02).

Czytaj cały artykuł

Źródło - Rzeczpospolita (www.rzeczpospolita.pl)