Od początku roku na rynku produktów do renowacji pojazdów zaobserwować można znaczący wzrost liczby oferowanych farb i lakierów o specjalnych właściwościach. Wbrew pozorom tendencja ta nie jest wynikiem postępu technologicznego w przemyśle lakierniczym, lecz mniej lub bardziej udolną próbą obchodzenia przepisów rozporządzenia ministra gospodarki z 16 stycznia 2007 r. w sprawie szczegółowych wymagań dotyczących ograniczenia emisji lotnych związków organicznych powstających w wyniku wykorzystywania rozpuszczalników w farbach i lakierach oraz preparatach do odnawiania pojazdów (dalej: rozporządzenie) implementującego przepisy dyrektywy 2004/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 21 kwietnia 2004 r. (dyrektywa).

Bezwarunkowy zakaz

Od lat w prawodawstwie unijnym obserwujemy tendencję do ograniczania emisji lotnych związków organicznych. Znaczną rolę w tej emisji odgrywa przemysł lakierniczy, a w szczególności renowacyjne lakiernictwo pojazdów. Globalnie, ze wszystkich podmiotów działających na tym rynku, najbardziej znaczące ilości lotnych związków organicznych wprowadzają do powietrza warsztaty lakiernicze, w których nie stosuje się specjalnych instalacji ograniczających emisję szkodliwych dla środowiska substancji. Zawarte w stosowanych tam farbach i lakierach substancje uwalniane są bowiem bezpośrednio do atmosfery. Problem ten nabiera szczególnego znaczenia w Polsce ze względu na ogromne ilości sprowadzanych do kraju używanych, często powypadkowych pojazdów.

Zdając sobie sprawę z tego, iż nałożenie na lakierników obowiązku stosowania produktów z mniejszą zawartością lotnych związków organicznych byłoby nieskuteczne, bo wymagałoby od nich zmiany metod pracy i poniesienia znacznych nakładów finansowych, prawodawca ustalił maksymalną zawartość tych substancji w produktach do odnawiania pojazdów, zakazując producentom wprowadzać do obrotu produktów tych standardów niespełniających. Zakaz bezwarunkowo obowiązuje od 1 stycznia 2008 r.

Normy unijne wymuszają kosztowne zmiany

Najbardziej rygorystyczne standardy rozporządzenie ustala dla najczęściej w lakiernictwie stosowanych, a tym samym stanowiących źródło największej emisji: farb nawierzchniowych. Chodzi tu o produkty przeznaczone do stosowania w systemach jednowarstwowych – jako farba pigmentowana (kolorowa) oraz w powszechnie stosowanych pokryciach dwuwarstwowych – jako farba bazowa nadająca barwę oraz nakładany na nią lakier nadający pokryciu połysk. Współcześnie to właśnie produkty przeznaczone do stosowania w systemach dwuwarstwowych stanowią zdecydowaną większość wprowadzanych do obrotu farb nawierzchniowych. Systemy jednowarstwowe, ze względu na mniejszą odporność na czynniki zewnętrzne, a także niemożność osiągnięcia takich efektów, jakie uzyskują producenci przy pierwotnym pokrywaniu pojazdów, stosowane są rzadziej, w zasadzie tylko do wymalowania starych pojazdów oraz samochodów dostawczych i ciężarowych.

Czytaj cały artykuł

Źródło - Rzeczpospolita (www.rp.pl)