Pod nazwą procesu regeneracji opon należy rozumieć ich bieżnikowanie, czyli całkowitą wymianę bieżnika opony. Proces ten można wykonywać metodą „na zimno”, czyli przyklejeniu nowej warstwy zwulkanizowanego bieżnika do karkasu odpowiednio przygotowanej zużytej opony; lub metodą „na ciepło”, w której nowa warstwa niezwulkanizowanego bieżnika po nałożeniu go na przygotowaną oponę poddawana jest procesowi wulkanizacji w specjalnej metalowej formie.

Recykling materiałowy polega na ponownym wykorzystaniu materiału, z którego zbudowana jest opona, czyli przede wszystkim rozdrobnionej gumy. Obecnie na rynku są dostępne dwie technologie rozdrabniania opon. Metoda klasyczna oparta jest na mechanicznym cięciu i rozcieraniu w specjalnych urządzeniach zwanych strzępiarkami. Nowszą technologią jest tzw. technologia kriogeniczna, związana z wykorzystaniem ciekłego azotu do zamrożenia opony i następnie rozdrobnieniu jej w młynach młotkowych. Uzupełnieniem tych dwóch sposobów jest technologia ścierania związana najczęściej z procesem regeneracji opon. W tym wypadku tzw. „ścier gumowy” powstaje w wyniku obróbki mechanicznej powierzchni opony celem przygotowania jej do procesu bieżnikowania.

Rozmiary rozdrobnionych odpadów opon mają zasadniczy wpływ na sposób wykorzystania tego surowca. Niewielki stopień rozdrobnienia (strzępy i czipsy) kwalifikuje do stosowania jako wypełniacze w elementach konstrukcji budowlanych. Z uwagi na bardzo dobre właściwości izolacyjne, zarówno akustyczne jak i termiczne, oraz wodoodporność guma o takich parametrach rozdrobnienia może być wykorzystywana przy budowie tuneli czy przejść podziemnych, a także dróg czy mostów. Inne zastosowanie znajduje granulat i ścier gumowy. Ze względu na niewielkie rozmiary znakomicie nadaje się do wytwarzania nawierzchni placów zabaw, boisk, tudzież mat izolacyjnych wykorzystywanych np. w ekranach dźwiękochłonnych. W ogrodnictwie taki surowiec jest często wykorzystywany jako syntetyczny torf. Najdrobniejsza frakcja rozdrobnionej gumy (miał) jest wykorzystywana jako dodatek do mieszanek gumowych, z których produkuje się nowe wyroby. Przykładem takich wyrobów są chociażby opony przemysłowe, wykładziny podłogowe, wycieraczki, maty, dywaniki samochodowe i wiele innych. Coraz bardziej popularną metodą zagospodarowania miału gumowego jest dodawanie go do asfaltu przy budowie dróg.

Ostatnią, przedstawianą w niniejszym artykule metodą recyklingu opon jest tzw. recykling energetyczny. Z uwagi na bardzo dobre właściwości energetyczne (wartość opałowa ok. 30 MJ/kg) zużyte opony są cenionym paliwem alternatywnym uzupełniającym węgiel czy olej opałowy. Oczywiście podstawowym warunkiem wykorzystania opon jako paliwa jest zapewnienie właściwych parametrów procesu spalania. Najlepszymi instalacjami do spalania opon wydają się bezdymne piece cementowe, czego przykładem jest np. Cementownia „Górażdże”. Należy tu podkreślić, że spalanie opon w sposób niekontrolowany w szklarniach, małych cegielniach, kotłowniach itp. jest niezgodne z przepisami ochrony środowiska.

Co roku wzrasta liczba pojazdów na naszych drogach, których eksploatacja powoduje geometryczny przyrost masy odpadowych opon. Odpadów tych zgodnie z art. 55, ust. 1 pkt. 5, obowiązującej ustawy o odpadach nie można obecnie składować na wysypiskach i to zarówno w postaci całych opon jak i w formie rozdrobnionej. Dodatkowo nałożono na przedsiębiorców wprowadzających opony na rynek osiąganie rocznego poziomu odzysku i recyklingu (w 2005 jest to odpowiednio 60% odzysku i 9% recyklingu). Biorąc pod uwagi przytoczone argumenty należy mieć nadzieję, że recykling opon stanie się wkrótce jedną z wiodących dziedzin gospodarki odpadami, do której zachęcamy wszystkich już działających i wciąż potencjalnych recyklerów.

Oprócz wyżej opisanych metod zagospodarowania opon istnieją również metody polegające np. na przerobie opon na paliwo alternatywne lub też uzyskiwanie z opon substancji takich jak oleje, benzyny itp