Zgodnie z dyrektywa Unii Europejskiej z 18 września 2000 r. w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji (2000/53/WE), każdy z krajów członkowskich jest zobowiązany do stworzenia przepisów prawnych regulujących tę jakże istotną dziedzinę recyklingu. Polska jest obecnie jedynym krajem unijnym, który nie dokonał transpozycji powyższej dyrektywy. W dalszym ciągu trwają prace nad ustawą o recyklingu pojazdów. Jej ostateczny kształt jest obecnie trudny do przewidzenia, niemniej jednak już na obecnym etapie można wyszczególnić pewne elementy, które mogą mieć istotne znaczenie dla producentów i importerów pojazdów (w tym również dokonujących wenątrzwspólnotowego nabycia), właścicieli pojazdów oraz recyklerów.

Zgodnie z projektem, wprowadzający pojazdy na rynek polski są zobowiązani do wyeliminowania bądź ograniczenia substancji niebezpiecznych mogących emitować do środowiska. Dotyczy to przede wszystkim ołowiu, rtęci, kadmu i sześciowartościowego chromu. Ponadto producenci pojazdów są zobligowani do ich konstruowania w oparciu o projekty uwzględniające późniejszy demontaż i ponowne użycie części, które dodatkowo powinny być oznaczone w sposób ułatwiających późniejszy recykling. Istotne jest również by stosować materiały pochodzące z recyklingu. Każdy nowy pojazd, w ciągu 6 miesięcy od wprowadzenia na terytorium kraju, powinien posiadać opracowaną instrukcję demontażu, którą należy przekazać przedsiębiorcy prowadzącemu stację demontażu w ciągu 30 dni od daty złożenia wniosku.

Kolejnym istotnym zapisem opracowywanej ustawy jest obowiązek stworzenia sieci zbierania pojazdów obejmującej terytorium kraju i zapewniającej możliwość oddania pojazdu do stacji demontażu (ewentualnie punktu zbierania) położonych w odległości nie większej niż 50 km w linii prostej od miejsca zamieszkania lub siedziby właściciela pojazdu. W przypadku nie stworzenia takiej sieci będą oni zobligowani do uiszczenia opłaty za brak sieci, która stanowi iloczyn stawki (500 zł) i liczby pojazdów wprowadzonych w danym roku na terytorium kraju oraz ilorazu liczby dni w roku, w których nie zapewniono sieci, i liczby dni w danym roku. Powyższy zapis nie dotyczy tych przedsiębiorców, którzy wprowadzają na terytorium kraju mniej niż 1000 pojazdów rocznie. W zamian za to są zobowiązani do uiszczania opłaty w wysokości 500 zł od każdego wprowadzonego pojazdu na konto NFOŚiGW.

Projektowana ustawa przewiduje również nałożenie opłaty recyklingowej na właścicieli pojazdów, którzy byliby zobowiązani do jej wpłacania w momencie pierwszego lub okresowego badania technicznego. Planowana stawka to 5 zł, która pomniejszona o 10% prowizję będzie odprowadzona przez prowadzącego stację kontroli pojazdów na rachunek NFOŚiGW.

Wyeksploatowane pojazdy będą musiały być przekazywane przez właścicieli do stacji demontażu lub punktu zbierani pojazdów, co zostanie potwierdzone stosownym zaświadczeniem. Przyjmujący pojazd nie może pobierać żadnej opłaty, jeżeli przekazywany pojazd spełnia trzy podstawowe warunki: jest zarejestrowany w Polsce, jest kompletny i nie zawiera innych odpadów, które nie pochodzą z danego pojazdu. Jeżeli pojazd będzie niekompletny tzn. jego masa będzie mniejsza niż 90% masy pierwotnej, właściciel będzie zobligowany do zapłacenia opłaty, która nie może przekraczać 10 zł za kilogram brakującej masy pojazdu.

Jeśli chodzi o recyklerów, czyli w tym przypadku przedsiębiorców prowadzących stacje demontażu, to ich podstawowym obowiązkiem będzie zapewnienie bezpiecznego dla środowiska i ludzi przetwarzania wyeksploatowanych pojazdów i powstających z nich odpadów. Projekt ustawy zakłada, że demontaż pojazdów będzie tylko dozwolony w stacjach demontażu posiadających odpowiednie zezwolenia, które powinny być uzyskane do 30 czerwca 2005 roku.