Najbardziej znaną i powszechnie stosowaną formą polistyrenu jest styropian, wykorzystywany przede wszystkim w budownictwie i chłodnictwie jako materiał izolacyjny, a także w branży opakowaniowej do pakowania sprzęty RTV i AGD oraz artykułów spożywczych. Jego popularność związana jest głównie z niskimi kosztami wytwarzania i bardzo dobrymi parametrami fizyko-chemicznymi. Te pozytywne cechy produktu nie idą jednak w parze z cechami odpadu. Styropian będący odpadem jest, bowiem materiałem trudnym do przetwarzania. Ponadto niska opłacalność recyklingu związana z wysokimi kosztami transportu (lekkie i wielkogabarytowe elementy) nie sprzyjają znalezieniu lepszej metody unieszkodliwiania niż powszechnie stosowane składowanie.

Wśród istniejących na świecie technologii dominują rozwiązania bardzo kosztowne. Jednym z nich jest metoda utylizacji opracowana przez firmę SONY. Odpady styropianu zbierane są przez samochód cysternę. W zbiorniku znajduje się płyn o właściwościach podobnych do kwasu cytrynowego, w którym spieniony polistyren rozpuszcza się. Dzięki temu transport odpadu jest zdecydowanie bardziej efektywny. Styropian, nadający się do ponownego wykorzystania, odzyskuje się po odparowaniu i skropleniu płynu.

Odmienne podejście do recyklingu styropianu zaprezentowali naukowcy z Politechniki Warszawskiej (Zespół fizyki Budowli Instytutu Konstrukcji Budowlanych) i pracownicy JW. Construction. W opracowanej metodzie wyeliminowano jeden z najbardziej kosztownych procesów, jakim jest niewątpliwie transport odpadu. Podstawową zasadą proponowanej technologii jest, bowiem recykling w miejscu jego powstawania. Styropian, a także inne formy polistyrenu, rozpuszcza się w mieszaninie specjalnie dobranych rozpuszczalników, a następnie po dodaniu odpowiednich dodatków uzyskuje się formę plastyczną, z której można uzyskuje się gotowy wyrób. Nosi on nazwę STYROZOL, został opatentowany i uzyskał wymagane atesty higieniczne. Znajduje zastosowanie jako materiał izolacyjny i środek do powierzchniowej impregnacji materiałów porowatych.

Przedstawione powyżej rozwiązanie można stosować szczególnie do recyklingu odpadów polistyrenowych powstających na budowie. System przetwórstwa wymaga, bowiem jedynie małej wiaty z zadaszeniem i beczek (najlepiej 200 litrowych) wyposażonych w szczelne zamknięcie i zawór do spuszczania gotowego wyrobu. Odpadowy styropian (nawet zabrudzony) trafia do pojemnika w całości (nie musi być rozdrabniany) i rozpuszcza się bez konieczności mieszania. Jedynie w przypadku dużej skali produkcji wymagane jest zastosowanie dodatkowo procesu mieszania. Po uzyskaniu plastycznego produktu, trafia on bezpośrednio do wykorzystania na budowie. Niewątpliwą zaletą takiego rozwiązania jest całkowite wyeliminowanie zakupów lepików i abizolu oraz redukcja ilość powstających odpadów.

Do produkcji STYROZOLU można wykorzystać również polistyren uzyskany w związku z dystrybucją sprzętu RTV, AGD i artykułów spożywczych. Nadają się do tego wszelkiego rodzaju kształtki, wypełniacze opakowań, naczynia jednorazowe, tacki itp. produkty wykonane ze styropianu zarówno w formie spienionej jak i niespienionej. W związku z faktem, że tego typu odpady pojawiają się najczęściej w strumieniu odpadów komunalnych, niemal oczywistym miejscem na lokalizację stacji recyklingu jest wysypisko lub zakład przetwórczy odpadów komunalnych.

Recykling polistyrenu, odpadu zaliczanego do grupy odpadów uciążliwych, w Polsce obecnie właściwie nie istnieje. Biorąc pod uwagę potencjalne ilość tego surowca (w samej tylko Warszawie w granicach 1500 ton na rok) raz istniejące i gotowe do wdrożenia rozwiązanie technologiczne, istnieje szansa, że już wkrótce pojawią się recyklerzy gotowi podjąć się wyzwania w tej trudnej dziedzinie recyklingu.