Przykłady toreb z folii PE-HD wytworzonej z wymienionymi dodatkami przedstawiono na fot. 7-11. Informację identyfikującą materiał oraz zastosowany dodatek można znaleźć na torbie zamieszczonej na rys. 7. (informacja nie wprowadza w błąd), natomiast nadruk na torbie na rys. 8-11, może już skłonić niektórych konsumentów do wyrzucenia toreb do lasu, bo przecież są one przyjazne środowisku czy „zaczną znikać". Niekiedy są one reklamowane jako torby oksodegradowalne, lub oksobiodegradowalne, jakby ten termin świadczył o szczególnych korzyściach dla środowiska.

Fot. 7. Nadruk na torbie handlowej z PE-HD informujący o rodzaju tworzywa oraz
o tym, że ulega ona w 100 % degradacji i zawiera dodatek TDPA (foto COBRO)

Fot. 8. Polietylenowa torba handlowa z dodatkiem d₂w (dodana do Gazety Wyborczej) i reklamowana jako torba, która zacznie znikać (foto COBRO)

Fot. 9. Polietylenowe torby handlowe z dodatkami TDPA, które są reklamowane jako przyjazne dla środowiska (foto COBRO)

Fot. 10. Polietylenowe torby handlowe z dodatkiem TDPA (foto COBRO)

Szczególną dezinformację wprowadza nadruk na torbie zamieszczonej na
fot. 10. Według opisu jest to torba degradowalna w ciągu 24 miesięcy, wykonana z PE-HD z dodatkiem TDPA, w 100 % nadaje się do recyklingu, do kontaktu z żywnością (atest PZH) oraz ponownego użycia jako worek na śmieci, wyprodukowano ją w oparciu o normę EN 134332, ulega oxo-biodegradacji w warunkach kompostu przemysłowego. Prawda jest następująca: jest to podobna torba jak na fot. 7-9., nie nadaje się do kompostowania (polietylen nie ulega biodegradacji), nie spełnia wymagań normy EN 13432:2000 i nie uzyskała certyfikatu przydatności do kompostowania, wykorzystanie do recyklingu jest ograniczone zawartością dodatku TDPA. Jest więc to typowy przykład świadomych nadużyć dobrej praktyki handlowej, mający na celu wprowadzenie w błąd klientów.

Podobny przykład zilustrowano na fot. 11. Praktyki takie w Polsce są bezkarne. Wg informacji uzyskanej telefonicznie w Głównym Inspektoracie Ochrony Środowiska oraz w Urzędzie Ochrony Konkurencji i Konsumentów kontrola nie leży w zakresie kompetencji tych organów.

Fot. 11. Torby z nadrukami wprowadzającymi w błąd (foto COBRO)

Dodatki chemiczne, tzw. degradanty, które powodują fotodegradację polietylenu połączoną z procesem utleniania, mogą być pożądane dla niektórych zastosowań.
Z punktu widzenia stosowanej w Polsce dla odpadów opakowaniowych podstawowej metody odzysku, tj. recyklingu materiałowego, dodatki takie nie są wskazane, gdyż mogą negatywnie wpływać na jakość uzyskanego surowca wtórnego.

Dodatek degradujący może mieć znaczenie przy wyrzuceniu toreb handlowych bezpośrednio do środowiska, gdyż materiał torby ulegnie szybciej rozkładowi niż podobna torba z tworzywa sztucznego. Jednak w ten sposób zachęca się konsumentów do wyrzucania toreb gdziekolwiek (zwłaszcza napis: torba zacznie znikać). Zaprzecza to zasadom prawidłowej edukacji ekologicznej w zakresie postępowania z odpadami. Należy również zwrócić uwagę na potrzebę badań produktów rozpadu folii pod kątem zagrożeń dla wszystkich elementów środowiska.

Degradacji nie należy mylić z biodegradacją, gdyż nie są to terminy równoważne.