Zbieranie, magazynowanie i klasyfikację zużytych olejów przeznaczonych do odzysku, z wyłączeniem olejów zęzowych, reguluje Rozporządzenie Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 4 sierpnia 2004 r. w sprawie szczegółowego sposobu postępowania z olejami odpadowymi (Dz. U. nr 192, poz. 1968).

Podstawową zasadą w postępowaniu z olejami odpadowymi, jest ich selektywna zbiórka i magazynowanie. Poza jedynym wyjątkiem akceptowania mieszania różnego rodzajów olejów, co uwarunkowane jest procesem technologicznym odzysku lub unieszkodliwiania, ale nie wpływa negatywnie na jego przebieg, nakazuję się oddzielane od siebie olejów różnego typu. Stosuje się tu dwa zasadnicze kryteria podziału. Pierwszym jest sposób ich przemysłowego wykorzystania natomiast drugim stosowana metoda unieszkodliwiania. I tak separować należy oleje smarowe, hydrauliczne, oleje z urządzeń elektrycznych itd. Rzeczą oczywistą i jednocześnie zabronioną prawem jest mieszanie olejów z innymi odpadami lub substancjami, a w szczególności z odpadami stałymi, odpadami PCB, olejem napędowym, olejem opałowym, płynami chłodniczymi, płynami hamulcowymi oraz innymi substancjami chemicznymi niebędącymi olejami.

Niezwykle istotnym elementem jest bezpieczne przechowywanie olejów, które podlegają wszelkim restrykcjom wynikającym z zasad magazynowania substancji niebezpiecznych. Miejsce przeznaczone do składowania olejów odpadowych powinno być osłonięte przed działaniem opadów atmosferycznych, utwardzone i zabezpieczone przed możliwością zanieczyszczenia gruntu. Niezbędnym wyposażeniem są urządzenia lub środki przeznaczone do zbierania wycieków np. specjalne sorbenty. Dostęp do pomieszczeń magazynowych powinien być ograniczony i udostępniamy tylko uprawnionym osobom.

Również pojemniki przeznaczone do gromadzenia odpadowych olejów powinny spełniać określone warunki. Należą do nich szczelność, wykonanie z materiałów niepalnych, odporność na działanie olejów, odprowadzanie ładunków elektryczności statycznej, posiadanie szczelnych zamknięć oraz posiadanie zabezpieczeń przed stłuczeniem. Każdy pojemnik powinien być oznaczony w widocznym miejscu napisem „OLEJ ODPADOWY” oraz informacją o kodzie lub kodach odpadów. Rodzaj dodatkowych i niezbędnych oznaczeń regulują przepisy dotyczące transportu odpadów niebezpiecznych. W przypadku indywidualnych posiadaczy, którzy eksploatują pojemniki ustawione w miejscach publicznych, należy pamiętać o umieszczeniu informacji o sposobie użytkowania pojemnika oraz dane o jego właścicielu. Każdorazowo umieszcza się również informację o zanieczyszczeniu lub możliwości zanieczyszczenia substancją niebezpieczną, z którą olej miał lub mógł mieć styczność podczas użytkowania. Przy użytkowaniu pojemników do gromadzenia odpadowych olejów obowiązuje system zamkniętego obiegu pomiędzy wytwórcą odpadu a jego kolejnym posiadaczem, miejscem unieszkodliwiania lub odzysku.

Unieszkodliwianie bądź odzysk oleju odpadowego oparte jest na klasyfikacji olejów, którą przedstawia załącznik nr 1 do rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy. Odbywa się ona wg schematu, zgodnie, z którym w pierwszej kolejności dokonuje się oznaczenia zawartości chloru i PCB (oznaczenie PCB nie jest wymagane w określonych przypadkach –szczegóły w zał. nr, 1). Jeżeli olej zawiera więcej niż 50 mg/kg PCB lub powyżej 0,2% wagowo chloru, to powinien być kierowany do unieszkodliwienia termicznego. Podobnie postępuje się z każdym olejem, który nie spełnia nawet jednego kryterium określonego w załączniku nr 2 lub posiada co najmniej jedną cechę wymienioną w załącznika nr 3. W przypadku, gdy maksymalne wartości chloru i PCB nie są przekroczone, wszystkie kryteria wymienione w załączniku nr 2 są spełnione bądź olej nie posiada żadnej cech wymienionej w załączniku nr 3, olej odpadowy może być kierowany do odzysku.